سوره فجر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْفَجْرِ (1) به سپيده دم سوگند، (1) وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) و به شبهاى دهگانه، (2) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) و به زوج و فرد، (3) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)! (4) هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)  آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟! (5)  أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! (6) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) و با آن شهر «ارم‏» باعظمت، (7) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود! (8) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) و قوم «ثمود» كه صخره‏هاى عظيم را از (كنار) دره مى‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‏ساختند)! (9) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‏گر بود، (10) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند، (11) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت! (13) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است! (14) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‏گيرد (مايوس مى‏شود و) مى‏گويد: پروردگارم مرا خوار كرده است!» (16) كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; شما يتيمان را گرامى نمى‏داريد، (17) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏كنيد، (18) وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلاً لَّمّاً (19) و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‏خوريد، (19) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً (20) و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‏شويد)! (20) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكّاً دَكّاً (21) چنان نيست كه آنها مى‏پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت درهم كوبيده شود، (21) وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفّاً صَفّاً(22) و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22) وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (23)‏ و در آن روز جهنم را حاضر مى‏كنند; (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‏شود; اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟! (23) يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) مى‏گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!» (24) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) در آن روز هيچ كس همانند او ( خدا) عذاب نمى‏كند، (25) وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‏كشد! (26) يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) تو اى روح آرام‏يافته! (27) ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى وهم او از تو خشنود است، (28) فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) پس در سلك بندگانم درآى، (29) وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) و در بهشتم وارد شو! (30)

سوره بلد

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ (1) قسم به اين شهر مقدس ( مكه)، (1) وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ (2) شهرى كه تو در آن ساكنى، (2) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح)، (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (4) أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) آيا او گمان مى‏كند كه هيچ كس نمى‏تواند بر او دست يابد؟! (5) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالاً لُّبَداً (6) مى‏گويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كرده‏ام!» (6) أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) آيا (انسان) گمان مى‏كند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟! (7) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) آيا براى او دو چشم قرار نداديم، (8) وَلِسَاناً وَشَفَتَيْنِ (9) و يك زبان و دو لب؟! (9) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) و او را به راه خير و شر هدايت كرديم! (10) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (11) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) تو نمى‏دانى آن گردنه چيست! (12) فَكُّ رَقَبَةٍ (13) آزادكردن برده‏اى، (13) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) يا غذا دادن در روز گرسنگى... (14) يَتِيماً ذَا مَقْرَبَةٍ (15) يتيمى از خويشاوندان، (15) أَوْ مِسْكِيناً ذَا مَتْرَبَةٍ (16) يا مستمندى خاك‏نشين را، (16) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مى‏كنند! (17) أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) آنها «اصحاب اليمين‏»اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‏دهند)! (18) وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‏اند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (19) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)! (20)

سوره شمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

سوگند به آفتاب و روشنی اش به هنگام، چاشت،

2

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

و سوگند به ماه چون از پی آن بر آید،

3

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

و سوگند به روز چون گیتی را روشن کند،

4

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا

و سوگند به شب چون فرو پوشدش،

5

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا

و سوگند به آسمان و آن که آن را برآورده،

6

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

و سوگند به زمین و آن که آن را بگسترده،

7

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

و سوگند به نفس و آن که نیکویش بیافریده

8

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

سپس بدیها و پرهیزگاریهایش را به او الهام کرده

9

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا

که: هر که در پاکی آن کوشید رستگار شد،

10

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

و هر که در پلیدی اش فرو پوشید نومید گردید

11

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

قوم ثمود از روی سرکشی تکذیب کردند

12

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

آنگاه که شقی ترینشان برخاست،

13

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا

پیامبر خدا به آنها گفت که ماده شتر خدا را سیراب کنید

14

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

تکذیبش کردند و شتر را پی کردند پس پروردگارشان به سبب گناهشان

15

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا

و او از سرانجام کرده خویش بیمناک نشد

سوره ليل

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى(1) قسم به شب در آن هنگام كه (جهان را) بپوشاند، (1) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى(2) و قسم به روز هنگامى كه تجلى كند، (2) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى(3) و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤنث را آفريد، (3) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى(4) كه سعى و تلاش شما مختلف است: (4) فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى(5) اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگارى پيش گيرد، (5) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى(6) و جزاى نيك (الهى) را تصديق كند، (6) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى(7) ما او را در مسير آسانى قرار مى‏دهيم! (7) وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى(8) اما كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بى‏نيازى طلبد، (8) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى(9) و پاداش نيك (الهى) را انكار كند، (9) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى(10) بزودى او را در مسير دشوارى قرار مى‏دهيم; (10) وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى(11) و در آن هنگام كه (در جهنم) سقوط مى‏كند، اموالش به حال اوسودى نخواهد داشت! (11) إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى(12) به يقين هدايت كردن بر ماست، (12) وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى(13) و آخرت و دنيا از آن ماست، (13) فَأَنذَرْتُكُمْ نَاراً تَلَظَّى(14)‏ و من شما را از آتشى كه زبانه مى‏كشد بيم مى‏دهم، (14) لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى(15) كسى جز بدبخت‏ترين مردم وارد آن نمى‏شود; (15) الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى(16) همان كس كه (آيات خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود! (16) وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى(17) و بزودى با تقواترين مردم از آن دور داشته مى‏شود، (17) الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى(18) همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مى‏بخشد تا پاك شود. (18) وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى(19) و هيچ كس را نزد او حق نعمتى نيست تا بخواهد (به اين وسيله) او را جزا دهد، (19) إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى(20) بلكه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست; (20) وَلَسَوْفَ يَرْضَى(21) و بزودى راضى و خشنود مى‏شود! (21)

سوره ضحى

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالضُّحَى(1) قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا رافراگيرد)، (1) وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى(2) و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد، (2) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى(3) كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3) وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى(4) و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است! (4) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى(5) و بزودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى! (5) أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى(6) آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! (6) وَوَجَدَكَ ضَالّاً فَهَدَى(7) و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، (7) وَوَجَدَكَ عَائِلاً فَأَغْنَى(8) و تو را فقير يافت و بى‏نياز نمود، (8) فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ(9) حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن، (9) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ(10) و سؤال‏كننده را از خود مران، (10) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ(11) 

ونعمتهای پروردگارت را بازگو کن11

سوره شرح

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ(1) آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم، (1) وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ(2) و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟! (2) الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ(3) همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مى‏كرد! (3) وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ(4) و آوازه تو را بلند ساختيم! (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(5) به يقين با (هر) سختى آسانى است! (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(6)(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است، (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ(7) پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مى‏شوى به مهم ديگرى پرداز، (7) وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ(8) و به سوى پروردگارت توجه كن! (8)

سوره تين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ(1) قسم به انجير و زيتون (يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس)، (1) وَطُورِ سِينِينَ(2) و سوگند به «طور سينين‏»، (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ(3) و قسم به اين شهر امن ( مكه)، (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ(4) كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم، (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ(5) سپس او را به پايين‏ترين مرحله بازگردانديم، (5) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(6) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند كه براى آنها پاداشى تمام‏نشدنى است! (6) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ(7) پس چه چيز سبب مى‏شود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روزجزا را انكار كنى؟! (7) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ(8) آيا خداوند بهترين حكم‏كنندگان نيست؟! (8)

سوره علق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ(1) بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد، (1) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ(2) همان كس كه انسان را از خون بسته‏اى خلق كرد! (2) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ(3) بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ(4) همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود، (4) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ(5) و به انسان آنچه را نمى‏دانست ياد داد! (5) كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى(6) چنين نيست (كه شما مى‏پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‏كند، (6) أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى(7) از اينكه خود را بى‏نياز ببيند! (7) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى(8) و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى(9) به من خبر ده آيا كسى كه نهى مى‏كند، (9) عَبْداً إِذَا صَلَّى(10) بنده‏اى را به هنگامى كه نماز مى‏خواند (آيا مستحق عذابالهى نيست)؟! (10) أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى(11) به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد، (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى(12) يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاواراست)؟! (12) أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(13) به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟! (13) أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى(14) آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‏بيند؟! (14) كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ(15) چنان نيست كه او خيال مى‏كند، اگر دست از كار خود برندارد،ناصيه‏اش ( موى پيش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏كشانيم)، (15) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ(16) همان ناصيه دروغگوى خطاكار را! (16) فَلْيَدْعُ نَادِيَه(17) سپس هر كه را مى‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند)! (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ(18) ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)! (18) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ(19) چنان نيست (كه آن طغيانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان